વસ્તીમાં વધારો માત્ર ગરીબ, અવિકસિત દેશો માટે જ નહીં, પરંતુ ઔદ્યોગિક અને વિકસિત દેશો માટે પણ સમસ્યાઓનું કારણ બની રહ્યું છે.

(જી.એન.એસ : પૂર્વાંગ દેવેન્દ્ર ત્રિવેદી)

આજકાલ, વિશ્વના મોટાભાગના દેશોમાં વસ્તી નાટકીય રીતે વધી રહી છે. વિકસિત અને વિકાસશીલ દેશો માટે આ સાચું છે. વધુ પડતી વસ્તી વિવિધ સમસ્યાઓનું કારણ બને છે. જો કે, સરકાર આ સમસ્યાઓને ઘણા ઉકેલમાં ઉકેલી શકે છે.

અવિકસિત દેશોમાં લોકોની વધતી સંખ્યાને કારણે ઘણી સમસ્યાઓ છે. સૌપ્રથમ, બધા લોકો માટે પૂરતો ખોરાક પૂરો પાડવો ખૂબ જ મુશ્કેલ છે. બીજું, સરકાર શાળામાં ભણવા માટે કુટુંબ દીઠ બાળકોની સંખ્યા મર્યાદિત કરે છે. વધુમાં, ગરીબ દેશોમાં સામાન્ય રીતે ઘણી બેરોજગારી પણ હોય છે અને જ્યારે વસ્તી વધે છે ત્યારે બેરોજગારીની સંખ્યામાં વધારો થાય છે. છેવટે, જ્યારે ઘણા બધા લોકો જમીન પર રહે છે, ત્યારે પર્યાવરણને નુકસાન થાય છે.

સમૃદ્ધ રાષ્ટ્રોમાં વધુ પડતી વસ્તીના કારણે વિવિધ સમસ્યાઓ છે. સૌપ્રથમ, સરકારો માટે ભીડભાડવાળા શહેરોમાં મદદરૂપ જાહેર સેવાઓ પ્રદાન કરવી ખૂબ જ મુશ્કેલ છે. વધુમાં, સામાન્ય રીતે ઉચ્ચ સ્તરના ગુનાઓ આચરવામાં આવે છે, જેમ કે ડ્રગ્સનો દુરુપયોગ, ખૂન, ચોરી અને વગેરે. જે ઘણીવાર બેરોજગારીના ઊંચા દરને કારણે થાય છે.

જો કે, બંને રાષ્ટ્રોમાં વધુ પડતી વસ્તીની સમસ્યાઓના બે મુખ્ય ઉકેલો છે જેનો તેઓ સરકારો દ્વારા વ્યવહાર કરે છે. સૌપ્રથમ, સરકારે લોકોને કુટુંબનું કદ મર્યાદિત કરવા વિશે શિક્ષિત કરવું જોઈએ. ઉદાહરણ તરીકે, ચીનમાં તેમની પાસે “એક બાળક નીતિ” નામની નીતિ છે જે કુટુંબના કદને એક અથવા બે બાળકો સુધી મર્યાદિત કરે છે, અને તેની અસર વિશ્વના સૌથી વધુ ભીડવાળા રાષ્ટ્ર પર થવા લાગી છે. સારાંશમાં, જો આવેગજન્ય વસ્તી વધારો ચાલુ રહેશે, તો ગરીબ દેશોમાં ઘણા વધુ લોકો ભૂખમરાથી મૃત્યુ પામશે. ઉપરાંત, સમૃદ્ધ રાષ્ટ્રોમાં, શહેરોમાં જીવન વધુને વધુ મુશ્કેલ બનશે.